MAHMUD EFENDİ HAZRETLERİ

İÇİNDEKİLER

Mukaddime

İslâm düşmanları birbirleriyle savaşırken de İslâm’la savaşmaktan geri durmadı. 20. yüzyılda İslâm medeniyeti bütün değerleriyle yok edilmek istendi. Küfür cephesi siyasette, fikirde, sanatta İslâmiyet’ten tek bir nokta bırakmamak üzere saldırdı. İnkâr, yeni neslin içini çürüttü. İmanın zayıfladığı alanlarda gelecek kaygısı, ölüm korkusu büyüdü. Gayesiz ve mutsuz insanlar çoğaldı.

Tarih şahittir ki, ruhu dirilten İslâm, uyuşturan ise küfürdür. Söz hakkı küfür yobazlarına verilince “İslâm’a afyon, küfre özgürlük!” denildi. Millet uyanmasın diye haberin önünü arkasını kesenler, yeni nesle geceyi gündüz gündüzü gece, tarihi masal, masalı da tarih olarak öğretti.

İslâm etrafında şüpheler, yalanlar oluşturuldu. Bütün bunların üzerine İslâm’ı hayatın her cephesiyle alâkalı olacak şekilde öğreten, eşya ve hâdiseye tatbik edecek misyonla donatan, bu noktada vazife alan kadrolar yetiştiren medreselerin kapanması eklendiğinde, millet ye’se düştü; inkâr cephesi ise bir daha bu topraklarda İslâm güneşi doğmayacak diye umutlandı. Gün öyle dehşetli battı, ortalığı öyle bir karanlık kapladı ki insanlar bir daha hiç güneş doğmayacak zannetti.

Kudemâ zor zamanlarda zuhûr eder, millete dirilişe dair umut verir, onları yeniden fecrin doğacağına inandırır. İmam-ı Gazzâlî, Mevlânâ, İmam-ı Rabbânî gibi kudemâ böyle zamanlarda geldi, insanları İslâm’ın hâkimiyetine inandırdı. Kudemâ karanlıkta cehennemi yaşayan insanları ruhî arınmaya, zihni mâsivadan kurtarmaya, aklı vahiyle yüceltmeye çağırdı.

Mahmud Efendi Hazretleri, Hz. İbrâhîm (a.s) gibi tek başına bir ümmet kıymetindeki âlimlerden olan Dersiâm Dursun Fevzî Efendi’nin dizi dibinde yetişti. Ali Haydar Efendi Hazretleri’nin huzurunda kışta bahar seslerini duydu. Toprağa, havaya, suya düşen cemre gibi aşk ve umut büyüttü yüreğinde. Kapatılan, önü ve arkası kuşatılan medreseye eski derinliğini kazandırabilmek için tekkede müderrislik yaptı. Maziyi atiye bağlayan köprüler inşa etti. Zemheri kışta baharı müjdeledi.

Hasedin, gıybetin, dünyevîleşmenin, makam sevgisinin vurduğu kalplere zühd, takva, verâ, îsar bereketiyle dokundu. Yüreklere deva olacak reçeteler yazdı. Kitapla Sünnetle kalpleri tezkiye etti. Sözüne itibar edenler, bir bir iğrendikleri mânevî hastalıklarından kurtuldu.

Maddî hastalıkların tabipleri tıbbıyede okuduklarına göre, evliya ise hem Kitab ve Sünnette okudukları hem de yaşadıklarına göre reçete yazar. Bu yüzden büyük velilerin ruh hastalıklarına dair yazdıkları reçeteler mahza şifadır.

Efendi Hazretleri İslâm’a karşı yürütülen çok cepheli saldırının tam karşısında durdu. Lakin reaksiyoner bir duruş benimsemedi. Aksiyon adamıydı. Mücadele tarzını karşı tarafın stratejilerine ya da tuzaklarına göre değil, imanına göre belirledi. Karşı taraf ne söylerse söylesin ya da ne yaparsa yapsın o hep Müslümanca konuştu, Müslümanca yaşadı. Madden ve mânen yıkılan milleti İslâm’a sarılarak ayağa kalkmaya çağırdı.

Güçlü kumandanlar düşmanın taktiklerine aldanıp mevzilerini terk etmez. Efendi Hazretleri de İblis’le giriştiği büyük harpte İblis’in ve adamlarının taarruzlarına göre cephe değiştirmedi. İslâm düşmanlarıyla ittifak arayışına girmedi. Yanlışları olsa da Müslüman kardeşlerini bırakmadı. Cemaate değil, ümmete çağırdı. İslâm düşmanlarının ne hicivlerinden korktu ne de övgülerine aldanıp, yaşantısını ya da konuşmasını değiştirdi. Ne giyimde ne ev tefrişinde ne yemek yiyişte ne davette ne de tebliğde çağın modasına itibar etti. Bütün modaları İslâm’a teslim olmaya çağırdı. Kışın en şiddetli zamanlarında baharın geleceğine inan(dır)dı. Yaz tecrübesi olmayan kış günlerinde yazın yakın olduğunu hayal edemez. Yaz günlerinde de kar yağmasını düşünemez. Fakat yaşayan tecrübesiyle bilir ki her kıştan sonra bir bahar vardır. Efendi Hazretleri Müslümanlara her mahalleye bir kız bir erkek medresesi açar, üzerimize düşeni yapar, Allah’ın ﷻ dinine yardım edersek O da bize nusret edecek ve bir anda ortalığı rengarenk diriliş çiçekleri kaplayacak, dedi. O konuştukça milletin mücadele azmi arttı.

Efendi Hazretleri İslâm idealini yeniden hak ettiği noktaya ulaştırmak için seferber oldu. Ders okuttu, sohbet etti, derdi olan insanları dinledi, çareler aradı. Bu yolda yalnız kalmaktan, çile çekmekten, baskılara maruz kalmaktan korkmadı. Ruhunda mazideki muhteşem günlerin yeniden zuhûruna dair rüyalar taşıdı. Şana şöhrete, akademik ünvana, protokole itibar etmedi. Mü’mine karşı mütevazi, kâfire vakarlı durdu. Yol açtı, umut verdi. Reklamla ve geçici başarılarla ilgilenmedi. Makamsız, mevkisiz, namsız, nişansız az adamla çok işler yaptı. Allah Teâlâ da ilmine, ömrüne, sözüne bereket ihsan etti. Cenazesine katılanlar bir coğrafyanın sessiz sedasız nasıl asli haline döneceğini, toprağa düşen bir tohumun sert olan toprağı titreye titreye nasıl yarıp gün yüzüne çıkacağını gösterdi.

Efendi Hazretleri’nin “Büyük Hoca” kabul edildiği bir evde doğdum. Adımı o verdi. Yılda en az bir defa evimiz O’nunla ve arkadaşlarıyla şereflenirdi. Tahsil hayatım -büyük mânada- O’nun buyruklarıyla şekillendi. Okudukça çocuklukta zihnimde büyüttüklerim küçüldü. Lakin Efendi hep büyüdü. O’na yaklaştıkça muhabbetim arttı.

Allah’ın ﷻ bir lütfu olarak O’ndan uzakta iken de O’na yakındım. Talebelik yıllarım esasında kendime hitaben kaleme aldığım yazıda da belirttiğim gibi fikir ehramımın dört sütunundan biriydi Efendi Hazretleri: “Akla dair her meselede İmam-ı Gazzâlî Hazretleri’nin kâideleştirdiği ‘İslâm ölçüsü’ne sığınacak, aşkın nizam sarayına giriş vizesini İmam-ı Rabbânî Hazretleri’nin Mektûbât’ından alacak, Batıyla muhâkemenin stratejisini İslâmî tefekkürün büyük kurmayı Üstad Necip Fazıl’dan dinleyecek ve nihayet halin akıl üstü muhasebesini Büyük Veli Mahmud Efendi Hazretleri’nin oluş ocağında neticelendireceksin.”

Efendi Hazretleri’nin civarında -özellikle de İstanbul’da kaldığım üç yıl içerisinde- şahit olduklarımı ihtiva eden bu kitap, Allah ﷻ ve Rasûl ﷺbuyruklarına ittiba eden bir büyük velinin kışta inşa ettiği baharı ve ümmetin evlatlarını küfrün dehşetli hücumlarına karşı korurken verdiği mücadeleyi anlatmaya taliptir. Eserin, beşte birlik bölümü “Kadim Duruşlu Hâlidî Şeyhi: Mahmud Ustaosmanoğlu”^[1] başlığıyla bir mecmuada yayımlanmış, yüzde seksenlik bölümü ise irtihalden sonra telif edilmiştir.

Efendi Hazretleri bütün büyük muzdaribler gibi -Allah’ın ihsanıyla- imkansızlıklar içerisinde büyük ikramlara nâil oldu. Bizim için O ve O’nun gibi olanlar “üsve-i hasene”dir. Zafere giden iz de yol da onlarındır.

لا حول ولا قوة إلا بالله العلي العظيم

هذا رأيي٬ والرأي يخطىئ ويصيب

İhsan ŞENOCAK

Ağustos – 2022