KÜRESEL KRİZDEN ÇIKIŞ İSLAM İKTİSÂDI

İÇİNDEKİLER

MUKADDIME

Allah Azze ve Celle indirdiği bütün kitaplarda faizin haram olduğunu bildirmiş, insanın onurundan ve alın terinden yana tavır alanlar da paradan para kazanma yolu olan faize karşı çıkmıştır. Sermayenin safında yer alıp gücü takdis edenler, faizi iktisadi hayatın olmazsa olmaz şartı görürken, insanları üretime ve buna bağlı olarak istihdama çağıran Kur’ân-ı Kerim ise faizciliği Allah ﷻ ve Rasûlü’yle ﷺ savaşmak olarak nitelemiştir.

Eski Yunan’dan Roma’ya kadar insanlığın saadeti için zihni terleyen bütün muzdaripler, parayı elinde tutan azınlığın çoğunluğu sömürü sistemi olan faizci sistemle mücadele etti. Kilise hukukuna göre yönetilen Orta Çağ Avrupası’nda da faiz önce yasaktı. Dini korumaya memur olanların hassasiyetlerini kaybettiği toplumlarda nasıl haramlar helal diye sunuluyorsa Avrupa’da da “Faiz kapitalin kirasıdır.” diyen Kilise, Haçlı Seferlerine para bulmak, sermayesini artırmak için faize onay verdi. Böylece sömürü, dini bir görünüm kazandı. İncil’deki ibareleri faizin önünü açacak şekilde tevil eden Kilise, zamanla dev bütçesiyle faizle borç veren bir kurum hâline geldi.

Faizci duruşuyla kapitalizmin yolunu açan Kilise aslında kendi mezarını kazdı.İktisadî hayatın üretim ve tüketim dengesi üzerine kurulduğunu savunan kapitalizm, daha çok üretip daha çok kazanmak için kitle iletişim vasıtalarını kullanarak tüketimi teşvik etti. Evine ekmek götürmekte zorlanan babalar, reklamlardan etkilenen çocuklarının ısrarlarına dayanamayıp pazarlanan oyuncakları ya da zararlı maddeleri almak zorunda kaldı.Kapitalizmde her yol para kazanmaya çıkar. Üretici gözünde insan tükettiği kadar saygındır. Kapitalist, fakire infak etmeyi bilmez. Bu yüzden insanların açlıktan öldüğü bir dünyada kapitalistler satışlardaki karlılığı koruyabilmek için bereketli geçen bir yılın ürünlerini belli oranda denize döker lakin ücretsiz olarak dağıtmaz.Kapitalizmin ahlakı yoktur. Bu yüzden ahlaksız filmlerden, turizm adı altında otellerde kadın ticaretinden para kazanmayı meşru addeder.Kapitalizmin vicdanı yoktur. Milyonlarca insanın öldüğü I. ve II. Dünya Savaşları’nın arkasında daha fazla sömürü ve tüketim için pazar bulma hırsı vardı.Yakın döneme kadar Batı’da faizin meşruiyeti tartışılırken günümüzde ise faizin ekonominin olmazsa olmazı olduğunda ittifak eden iktisatçılar, hangi oranda alınması noktasında ihtilaf etmektedirler.

Batı ile Doğu, gelişmiş ülkelerle, geri kalmış ülkeler arasındaki sermâye dağılımındaki adaletsizliğin baş nedeni, üretimi değersizleştirip paradan para kazanmayı temin eden faizdir.Kapitalizm gibi komunizm de faizi meşru kazanç olarak kabul eder ve ekonomi nazariyelerini faiz düzeni üzerine bina eder. Son İslâm Devleti Osmanlı’nın tarihten çekilmesi ile kurulan dünya düzeninde faiz o derece işlevsel olmuştur ki kapitalistlerin doğrudan ya da dolaylı yoldan sömürdükleri ülkelerde borçlu doğan çocuklar ömür boyu çalışsa yine borçtan kurtulamaz.İslâm’da, faiz yoluyla para kazanmak haramdır. Kur’ân-ı Kerim faizciliği Allah ﷻ ve Rasûlü’yle ﷺ savaşmak bağlamında değerlendirmiştir. Faizcilere en köklü darbeyi, idarede İslâm’ı esas alan devletler vurmuştur.İslâm faizi, insanları ticaret yoluyla kâr etmekten mahrum bıraktığından dolayı yasaklamıştır. Zira fabrika kuracak, iş alanları oluşturacak kadar sermayesi olanlar faizli ortamlarda risk almaz, tesisler kurmaz, ürettiği mala pazar aramakla meşgul olmaz. Oturduğu yerden risk almadan paradan para kazanır. Böyle toplumlarda işsizlik patlar, sömüren ve sömürülen şeklinde birbirine düşman olarak bakan iki sınıf oluşur.Faizci düzende insanlar parası olanlar için çalışır.

Mûdilerden parayı toplayan bankalar yatırımcıya faizli kredi verir. Yatırımcı da bankaya ödediği faizi, ürettiği mala ekleyerek satar. Parasını bankaya faize veren mûdi de, elde ettiği faizi, üreticiden pahalı olarak aldığı ürüne öder. Bu durumda kazanan tek bir kuruluş vardır ki o da bankadır.İslâm, faizi yasaklayarak paranın üretime aktarılmasını temin eder. Üretim de istihdamın yolunu açar. İslâm; infak, zekat, sadaka gibi kavramlarla zenginle fakir arasında muhteşem bir muvazene tesis eder. Böyle bir toplumda burjuva ve proleterya diye iki ayrı sınıf oluşmaz. Bunun içindir ki İslâm cihan devletlerinin hakimiyet yıllarında kapitalizmden komünizmin doğması gibi İslâm’dan dolayı muhâlif bir sistem doğmamıştır.Kapitalizmi kuran ve koruyan irade, İslâm’ın üretim ve istihdam merkezli yapısının sömürüye son vereceğini bildiğinden dolayı, İslâm’ı esas alan yönetim şekillerinin iktidardan uzaklaştırılması için her türlü yola başvurmaktadır. 2008 krizi göstermiştir ki, Dünya ekonomisi faizi merkeze alan bir anlayışla daha uzun zaman yoluna devam edemez.

Müslümanlar emperyalist güçlerin büyük güç kaybettiği II. Dünya Savaşı sürecinde hazırlıklı olsaydı bugün siyasi noktada olduğu gibi iktisadi açıdan da refah düzeyini yakalayan bir İslâm Dünyası ile karşı karşıya olurduk.Kapitalizmin sürekli ulusal ve küresel krizlere girdiği bir zamanda, Müslümanlar hem mevcût iktisâdi yapıya hem de İslâm iktisadına vâkıf ilim adamları yetiştirebilirse yeni dünya, İslâmî ilkeler esas alınarak kurulacaktır.Emeksiz kazanç olan faizi, sömürüyü, değişim aracı olan parayı, niçin faizin haram, neden ticaretin meşru olduğunu, faizin enflasyonla münasebetini, bir ülkenin İslâm’a ait olup olmamasına göre faizin hükmünün değişip değişmeyeceğini, çıkış yolu olarak faizsiz finansın nasıl ve neye göre tesis edileceğini anlatan, altı ana başlık, bir lahika ve sonuçtan oluşan bu kitap, kapitalizmin kriz nöbetlerine girdiği bir dönemde insanlara kurtuluş için İslâm İktisadının niçin tek seçenek olduğunu anlatmaya taliptir.

Gayret bizden tevfik Allah Azze ve Celle’den dir.

ميظعلا ليعلا هللاب لاإ ةوق لاو لوح لا

بيصيو ئىطخي يأرلاو ٬ييأر اذه

İhsan ŞENOCAK